دلنوشته (تحمل میکنم تا دوباره به آغوش کوهستان برگردم)

یه زمانی بود که کوله می بستیم ، تلفن پشت تلفن هماهنگ میکردیم ، تدارک می دیدیم ... برنامه میرفتیم.....

دلم تنگ شده برای استرس و نگرانی شبهای قبل از  صعود ، نگران خواب نموندن و به موقع سر قرار رسیدن .

دلم تنگ شده برا دقایق انتظارِ سر قرار ،
نکنه کسی کنسل کرده باشه ،کسی خواب مونده باشه ...
پس فلانی کو چرا نیومده ؟
آقا حرکت کن ،مقصر خودشه ،نه ۵ دقیقه دیگه صبر میکنیم  اومد ،اومد وگرنه حرکت میکنیم.....

دلم تنگ شده برا گرگ ومیش صبحها ، برا کوچه های خلوتش ،برا اون سربالای اول کار  و اون اولین جوی آبی که در مسیر هست ....

چقدر دلتنگ چراغ پیشونیم شدم ، چراغی که همیشه تو کوله جای ثابتی داره ...
دلتنگ شنیدن صدای تق تق برخورد نوک باتوم ها روی سنگها شدم ،چه صدای  دلنشینی

الان دیگه یواش یواش همه جا پر میشه از گلهای ریز و درشت و رنگانگ ...
گلهایی که از لای سنگها بیرون زدند

الان دیگه از همه جا آبها جاری میشن ، چقدر آبشار ،شُر،شُر،شُر ..

دلم تنگ شده برا پاکوبها ،  یال ها. نقابها
تابلوی روی قله. رودها. چشمه ها .

صبحانه دورهمی. چشم انداز روی قله ها .

دلم تنگ شده ولی تحمل میکنم تا دوباره
به آغوش کوهستان برگردم

دلنوشته زیبا از پدرام عباسپور

شب های زمستونی

میدونی منتظر چی‌ام؟
شبای زمستون، آسمون قرمزه، پنجره رو باز میکنی، کوچه سفید شده و صدای هیچی نمیاد، سکوت و سکوت و بارش برف...

عکس های قدیمی از کوهنوردی خلخال

تصاویر قدیمی از آلبوم عکس یادگاری علی آقا نادری از پیشینه کوهنوردی در خلخال
پدرم  برای همه ما کوهنوردا، نقش استاد راهنما و حقیقتا پدر کوهنوردی خلخال را داشته است
چه کوچیک چه بزرگ با همه همقدم شده ... مرام و هدفی والاتر ازفتح قله را داشته...
امیدوارم همیشه همچون دماوند سرفراز باشی و سربلند...

دوست دارم هرکسی با پدرم برخوردی داشته همقدم و همنورد شده
حتما با ذکر نام و نام خانوادگی هرچی دلش میخواد براش کامنت بزاره














ارسالی داود نادری